ΜΗΝ ΨΑΧΝΕΙΣ
Σύμφωνα, με την έννοια της συντροφιάς, πάντα αναζητούμε έναν σύντροφο ή μία σύντροφο για να μοιραστούμε στιγμές μαζί τους.
Εντούτοις, συχνά ψάχνουμε απεγνωσμένα να βρούμε το ''άλλο μας μισό'' για να αποδείξουμε ότι μπορούμε να έχουμε και ΄μεις μία σχέση έρωτα, αγάπης και πάθους. Να αποδείξουμε στον εαυτό μας και στους γύρω μας ότι είμαστε τόσο δυνατοί και όμορφοι και αποκτάμε ένα λάφυρο. Δηλαδή έναν σύντροφο. Βγαίνουμε έξω και η φυσική ανάγκη της ένωσης με κάποιον ή κάποια μας παρασέρνει σε έναν ενθουσιασμό με έντονα συναισθήματα. Προσπαθούμε να κοιτάξουμε κάπου, κάποιον τυχαία να γνωριστούμε και να βιαστούμε να τον κατονομάσουμε ''άνθρωπό μας''.
Φυσικό επακόλουθο αυτού είναι ότι η ανάγκη μας υπερισχύει της λογικής μας και εθελοτυφλούμε όταν καταλάβουμε ότι δεν είναι τελικά αυτό που ψάχνουμε.
Βέβαια, όπως έχει προαναφερθεί σε άλλα γραπτά μου, ο βασικός λόγος της αναζήτησης είναι η μοναξιά.
Ωστόσο, σαν εν μέρει αποδεκτό συμπέρασμα στις διαπροσωπικές σχέσεις, είναι ότι πάντα εκεί που δεν περιμένουμε κάτι, έρχεται και ανατρέπει τα δεδομένα. Εκεί που έχουμε κουραστεί, έχουμε πληγωθεί από τα προσωπεία που έχουμε χρησιμοποιήσει ή έχουν χρησιμοποιήσει για να προσεγγίσουμε κάποιον ή αντίστοιχα να μας προσεγγίσει, γίνεται αυτό το παράδοξο. Ξαφνικά και απρόσμενα συναντάμε κάποιον, κάπου τυχαία, που ποτέ δεν θα μας περνούσε απ΄το μυαλό πως πιθανόν θα μπορούσε να αποφέρει μία όμορφη σχέση και έτσι απλά συμβαίνει.
Κατά συνέπεια, η ανάγκη είναι εικονική, μετατρέπεται σε μία εμμονή του ''εγώ μπορώ να συν υπάρξω με ένα άτομο ή γιατί δεν μπορώ και εγώ; '' και πασχίζουμε να βρούμε αυτή την βολική και παθητική συντροφιά.
Συνακόλουθα, καταστρέφουμε την μαγεία του ''άγνωστου'', της ιδέας του ''ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει'' και ζούμε με τον να ψάχνουμε ξανά και ξανά και να αναλωνόμαστε σε ήδη τελειωμένες καταστάσεις.
Για πρώτη φορά επιλέγω να δώσω προσωπική συμβουλή, όσο κομφορμιστικό κι αν ακούγεται η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το τι θα επέλθει, αλλά μπορείς να είσαι σίγουρος ότι τα πράγματα δεν γίνονται όπως τα σχεδιάζουμε. Η ζωή δεν είναι βασισμένη σε ένα πλάνο. Οπότε ας μην προκαθορίζουμε τα θέλω μας λόγω της εμμονής μας για αναζήτηση συντρόφου και ας μην παραγκωνίζουμε τα θέλω μας για να συμβιβαστούμε με κάτι που έτσι τόσο ξεκάθαρα δεν μας ταιριάζει. Είναι εκπληκτικό να ζούμε αυτά που δεν περιμένουμε ποτέ δεν ξέρουμε που θα μας οδηγήσουν, αλλά όπως είναι κοινά γνωστό, το ταξίδι μας χαρίζει τις καλύτερες εμπειρίες και όχι ο προορισμός αυτός κάθε αυτός.
BY: World Prisoners
Σύμφωνα, με την έννοια της συντροφιάς, πάντα αναζητούμε έναν σύντροφο ή μία σύντροφο για να μοιραστούμε στιγμές μαζί τους.
Εντούτοις, συχνά ψάχνουμε απεγνωσμένα να βρούμε το ''άλλο μας μισό'' για να αποδείξουμε ότι μπορούμε να έχουμε και ΄μεις μία σχέση έρωτα, αγάπης και πάθους. Να αποδείξουμε στον εαυτό μας και στους γύρω μας ότι είμαστε τόσο δυνατοί και όμορφοι και αποκτάμε ένα λάφυρο. Δηλαδή έναν σύντροφο. Βγαίνουμε έξω και η φυσική ανάγκη της ένωσης με κάποιον ή κάποια μας παρασέρνει σε έναν ενθουσιασμό με έντονα συναισθήματα. Προσπαθούμε να κοιτάξουμε κάπου, κάποιον τυχαία να γνωριστούμε και να βιαστούμε να τον κατονομάσουμε ''άνθρωπό μας''.
Φυσικό επακόλουθο αυτού είναι ότι η ανάγκη μας υπερισχύει της λογικής μας και εθελοτυφλούμε όταν καταλάβουμε ότι δεν είναι τελικά αυτό που ψάχνουμε.
Βέβαια, όπως έχει προαναφερθεί σε άλλα γραπτά μου, ο βασικός λόγος της αναζήτησης είναι η μοναξιά.
Ωστόσο, σαν εν μέρει αποδεκτό συμπέρασμα στις διαπροσωπικές σχέσεις, είναι ότι πάντα εκεί που δεν περιμένουμε κάτι, έρχεται και ανατρέπει τα δεδομένα. Εκεί που έχουμε κουραστεί, έχουμε πληγωθεί από τα προσωπεία που έχουμε χρησιμοποιήσει ή έχουν χρησιμοποιήσει για να προσεγγίσουμε κάποιον ή αντίστοιχα να μας προσεγγίσει, γίνεται αυτό το παράδοξο. Ξαφνικά και απρόσμενα συναντάμε κάποιον, κάπου τυχαία, που ποτέ δεν θα μας περνούσε απ΄το μυαλό πως πιθανόν θα μπορούσε να αποφέρει μία όμορφη σχέση και έτσι απλά συμβαίνει.
Κατά συνέπεια, η ανάγκη είναι εικονική, μετατρέπεται σε μία εμμονή του ''εγώ μπορώ να συν υπάρξω με ένα άτομο ή γιατί δεν μπορώ και εγώ; '' και πασχίζουμε να βρούμε αυτή την βολική και παθητική συντροφιά.
Συνακόλουθα, καταστρέφουμε την μαγεία του ''άγνωστου'', της ιδέας του ''ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει'' και ζούμε με τον να ψάχνουμε ξανά και ξανά και να αναλωνόμαστε σε ήδη τελειωμένες καταστάσεις.
Για πρώτη φορά επιλέγω να δώσω προσωπική συμβουλή, όσο κομφορμιστικό κι αν ακούγεται η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το τι θα επέλθει, αλλά μπορείς να είσαι σίγουρος ότι τα πράγματα δεν γίνονται όπως τα σχεδιάζουμε. Η ζωή δεν είναι βασισμένη σε ένα πλάνο. Οπότε ας μην προκαθορίζουμε τα θέλω μας λόγω της εμμονής μας για αναζήτηση συντρόφου και ας μην παραγκωνίζουμε τα θέλω μας για να συμβιβαστούμε με κάτι που έτσι τόσο ξεκάθαρα δεν μας ταιριάζει. Είναι εκπληκτικό να ζούμε αυτά που δεν περιμένουμε ποτέ δεν ξέρουμε που θα μας οδηγήσουν, αλλά όπως είναι κοινά γνωστό, το ταξίδι μας χαρίζει τις καλύτερες εμπειρίες και όχι ο προορισμός αυτός κάθε αυτός.
BY: World Prisoners
https://www.youtube.com/watch?v=oggJpNJLpmE (Love Always Comes as A Surprise)
(Μονόγραμμα, Οδυσσέας Ελύτης)
Κι ήμουν στο σκοτάδι.
Και με είδε μια αχτίδα
Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,
πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!
Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι
δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,
εγώ που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου