Δευτέρα 18 Μαΐου 2020

ΧΕΡΙΑ

ΧΕΡΙΑ


Χέρια απαλά, βελούδινα, τρυφερά.
Χέρια από μετάξι, αψεγάδιαστα. 
Έτοιμα να ανοίξουν την αγκαλιά τους, να σε δεχτούν.
Χέρια παγωμένα, ακροδάχτυλα σκληρά.
Ματωμένα, βασανισμένα, εμφανώς ταλαιπωριμένα.
Έτοιμα να ανοίξουν την αγκαλιά τους, να σε δεχτούν.
Χέρια που αγγίζουν και σε καίνε με το πάθος.
Χέρια που απλά ακουμπούν, αδιάφορα, από συνήθεια.
Χέρια που προκαλούν τις αισθήσεις.
Χέρια ιδρωμένα, τρομαγμένα, κρυμμένα στις τσέπες.
Χέρια βάρβαρα, άκομψα.
Κλείσε τα μάτια σου, άγγιξε με.
Κλείνω τα μάτια μου, σε αγγίζω. Τι νιώθεις;
Νιώθω τον πόνο σου.
Νιώθεις την αγάπη μου;
Τα χέρια, που σε άλλα χέρια ταίριαξαν.
Τα χέρια που σε κράτησα.
Τα χέρια που με άφησαν να φύγω.
Τα χέρια που μπλέχτηκαν, και απότομα ξεμπλέχτηκαν.
Τα χέρια που εγώ θυμάμαι κάθε τους καμπύλη.
Τα χέρια που εσύ ξέχασες να αγγίζεις.
Χέρια που σε κρατούν και νιώθεις ασφάλεια.
Χέρια που προκαλούν τη μεγαλύτερη ανασφάλεια.
Ψάξε τα χέρια μου στο πλήθος, κράτα τα σφιχτά, μην νιώθεις μόνος.
Κρατήσου με τα χέρια σου και σήκω.
Τα χέρια μου, έπαψαν να σε αγκαλιάζουν.
Τα χέρια σου, δεν με αναζήτησαν το βράδυ.
Τα χέρια σου στο λαιμό μου με πνίγουν.
Τα χέρια μου δεν έχουν δύναμη.
Κράτα με, άσε με.
Στα χέρια σου, διαβάζω την ζωή σου, ξέρω τι πέρασες.
Στα χέρια μου, διάβασε την αγάπη, άγγιξε με. 
Περιμένω.
Τα χέρια μας θα ξανά πλεχτούν.
Θα δεις. 
Τα χέρια μας θα θέλουν να ζευγαρώσουν.
Θα αναζητάς τα χέρια μου στο πλήθος.
Θα αναζητώ τα χέρια σου τις κρύες νύχτες.
 Έτοιμα να ανοίξουν την αγκαλιά τους, να με δεχτούν.







                     BY: World Prisoners