ΚΑΠΟΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Καθημερινά ακούμε νέες μελωδίες από νέους και παλιούς καλλιτέχνες, διάφορα είδη μουσικής, άλλα με ιδιαίτερο ρυθμό και άλλα με ανούσια λόγια που συνάδουν με την μόδα της εποχής. Βέβαια, συχνά παρατηρούμε τραγούδια που αγνοούσαμε, που νιώθαμε μία αδιαφορία στο άκουσμά τους, γίνονται αγαπημένα, είτε γιατί επηρεάζουν τον συναισθηματικό μας κόσμο, είτε γιατί οι στίχοι τους αποτυπώνουν μία αλήθεια που φοβόμασταν να αντικρίσουμε κατάματα.
Κάποια τραγούδια, γρατζουνούν απαλά τις χορδές της ψυχής μας, μας ταξιδεύουν, μας παρασέρνουν σε σκέψεις, σε ιστορίες που είχαμε καλά κρυμμένες, τις ξεθάβουμε για λίγα λεπτά, ίσα ίσα μόνο για την διάρκεια του τραγουδιού, ζούμε ξανά καταστάσεις, αρχίζουν τα παιχνίδια του μυαλού, απομονώνουμε λίγο εμάς με τον εαυτό μας. Ύστερα, πάλι, ανοίγουμε το συρτάρι τοποθετούμε πάλι τις μνήμες μας που ξύπνησαν σαν αγρίμια, τις κοιμίζουμε, στην ρωγμή του χρόνου, για να γλυτώσουμε γρήγορα από διάφορες υποτροπές. Δεν αντέχουμε την νοσταλγία. Άλλοτε, είναι και τραγούδια αφιερωμένα, συνδυασμένα, αρμονικά με πρόσωπα που κάποτε έπαιζαν ένα ρόλο ή παίζουν ακόμα στη ζωή μας. Αυτά, που μας κάνουν να χαμογελούμε, ανόητα στον ήχο τους ή να δακρύζουμε κρυφά.
Παράλληλα, υπάρχουν και τα άσματα που μας δημιουργούν μία ένταση, μία ευφορία, μία δύναμη, ανάγκη για χορό , για ξέσπασμα, που έρχονται έτσι απλά και μας ξεσηκώνουν, αποθεώνουμε τους καλλιτέχνες στις συναυλίες , φωνάζοντας μαζί τους, τους στίχους, τόσο όσο να μην μπορούμε να ανασάνουμε. Συνδετικοί κρίκοι με τις παρέες που αγκαλιαζόμασταν και χοροπηδούσαμε με νεύρο στους ρυθμούς της μουσικής, είτε στους συναυλιακούς χώρους, είτε στα πιο απίθανα μέρη.
Αυτά τα τραγούδια που μας φτιάχνουν την μέρα, που μας δίνουν κουράγιο να ανταπεξέρθουμε στα πρωινά ξυπνήματα της Δευτέρας, αλλά και στα γλυκά απογεύματα της Παρασκευής, τα φανταστικά και ξέφρενα σαββατόβραδα και τις νοσταλγικές Κυριακές, εκείνες που σε σκεπάζει μία θλίψη και μία μοναξιά.
Πόση μαγεία μπορεί να κρύβει τελικά ένα τραγούδι, πόσα διαφορετικά συναισθήματα, από τόσο διαφορετικούς ανθρώπους που ριγούν στον ήχο του. Μα το πιο σημαντικό είναι, πώς οι διαφορετικοί συνδυασμοί από μόνο επτά νότες, αλλάζουν και μεταβάλουν την ψυχολογία μας.
Όλα αυτά τα άσματα, τελικά αποτελούν μια γλυκιά συντροφιά, που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα συντροφεύουν όλο και περισσότερους ανθρώπους.
BY: World Prisoners
''Η μουσική χύνεται πάνω στη λογική
και με κάποιον παράξενο τρόπο
η μουσική βλέπει περισσότερα από μένα.
Θέλω να πω, θυμάται καλύτερα.
Θυμάται την πρώτη νύχτα εδώ'' (απόσπασμα από ποίημα της Anne Sexton)
Καθημερινά ακούμε νέες μελωδίες από νέους και παλιούς καλλιτέχνες, διάφορα είδη μουσικής, άλλα με ιδιαίτερο ρυθμό και άλλα με ανούσια λόγια που συνάδουν με την μόδα της εποχής. Βέβαια, συχνά παρατηρούμε τραγούδια που αγνοούσαμε, που νιώθαμε μία αδιαφορία στο άκουσμά τους, γίνονται αγαπημένα, είτε γιατί επηρεάζουν τον συναισθηματικό μας κόσμο, είτε γιατί οι στίχοι τους αποτυπώνουν μία αλήθεια που φοβόμασταν να αντικρίσουμε κατάματα.
Κάποια τραγούδια, γρατζουνούν απαλά τις χορδές της ψυχής μας, μας ταξιδεύουν, μας παρασέρνουν σε σκέψεις, σε ιστορίες που είχαμε καλά κρυμμένες, τις ξεθάβουμε για λίγα λεπτά, ίσα ίσα μόνο για την διάρκεια του τραγουδιού, ζούμε ξανά καταστάσεις, αρχίζουν τα παιχνίδια του μυαλού, απομονώνουμε λίγο εμάς με τον εαυτό μας. Ύστερα, πάλι, ανοίγουμε το συρτάρι τοποθετούμε πάλι τις μνήμες μας που ξύπνησαν σαν αγρίμια, τις κοιμίζουμε, στην ρωγμή του χρόνου, για να γλυτώσουμε γρήγορα από διάφορες υποτροπές. Δεν αντέχουμε την νοσταλγία. Άλλοτε, είναι και τραγούδια αφιερωμένα, συνδυασμένα, αρμονικά με πρόσωπα που κάποτε έπαιζαν ένα ρόλο ή παίζουν ακόμα στη ζωή μας. Αυτά, που μας κάνουν να χαμογελούμε, ανόητα στον ήχο τους ή να δακρύζουμε κρυφά.
Παράλληλα, υπάρχουν και τα άσματα που μας δημιουργούν μία ένταση, μία ευφορία, μία δύναμη, ανάγκη για χορό , για ξέσπασμα, που έρχονται έτσι απλά και μας ξεσηκώνουν, αποθεώνουμε τους καλλιτέχνες στις συναυλίες , φωνάζοντας μαζί τους, τους στίχους, τόσο όσο να μην μπορούμε να ανασάνουμε. Συνδετικοί κρίκοι με τις παρέες που αγκαλιαζόμασταν και χοροπηδούσαμε με νεύρο στους ρυθμούς της μουσικής, είτε στους συναυλιακούς χώρους, είτε στα πιο απίθανα μέρη.
Αυτά τα τραγούδια που μας φτιάχνουν την μέρα, που μας δίνουν κουράγιο να ανταπεξέρθουμε στα πρωινά ξυπνήματα της Δευτέρας, αλλά και στα γλυκά απογεύματα της Παρασκευής, τα φανταστικά και ξέφρενα σαββατόβραδα και τις νοσταλγικές Κυριακές, εκείνες που σε σκεπάζει μία θλίψη και μία μοναξιά.
Πόση μαγεία μπορεί να κρύβει τελικά ένα τραγούδι, πόσα διαφορετικά συναισθήματα, από τόσο διαφορετικούς ανθρώπους που ριγούν στον ήχο του. Μα το πιο σημαντικό είναι, πώς οι διαφορετικοί συνδυασμοί από μόνο επτά νότες, αλλάζουν και μεταβάλουν την ψυχολογία μας.
Όλα αυτά τα άσματα, τελικά αποτελούν μια γλυκιά συντροφιά, που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα συντροφεύουν όλο και περισσότερους ανθρώπους.
BY: World Prisoners
''Η μουσική χύνεται πάνω στη λογική
και με κάποιον παράξενο τρόπο
η μουσική βλέπει περισσότερα από μένα.
Θέλω να πω, θυμάται καλύτερα.
Θυμάται την πρώτη νύχτα εδώ'' (απόσπασμα από ποίημα της Anne Sexton)
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου