ΜΟΝΙΜΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

 MONIMO ΠΡΟΒΛΗΜΑ 

Ξυπνάς μια μέρα και λες η ευτυχία είναι δίπλα μου, η τύχη με το μέρος μου. Όχι μεγάλε,

δεν ισχύει αυτό. Κάθε μέρα ζεις επειδή έτσι είναι η μοίρα σου να ζήσεις και αυτή τη μέρα, πονάς γιατί πρέπει να πονέσεις για να αρχίζεις να φτιάχνεις έναν σκληρό φλοιό γύρω σου, να μη σπάει εύκολα και να μην εισβάλουν μέσα σου τρομοκράτες  συναισθημάτων και ψεύτικα πρόσωπα.

Η ευτυχία σου δεν είναι δίπλα σου, εσύ την δημιουργείς, είναι οι στιγμές που φτάνεις και βάζεις τον εαυτό σου μέσα, σαν αφηγήσεις από παλιές ιστορίες, γίνεσαι ένα με αυτές, ένας μικρός θνητός ήρωας, αφού λοιπόν μπεις σε αυτές τις στιγμές νιώθεις ευτυχισμένος και μετά αυτές γίνονται αναμνήσεις και με τον χρόνο ξεθυμαίνουν και έρχονται και άλλες και ανανεώνεις τα κύτταρα τις μνήμης σου με νέες εμπειρίες. Κάποιες σίγουρα είναι πιο ωραίες και κάποιες πιο δύσκολες. Βέβαια,ούτε η δυστυχία είναι δίπλα σου, ούτε άτυχος είσαι, αυτά είναι φτηνές δικαιολογίες για να μην αντικρίσεις το είδωλο σου στον καθρέφτη με τα λάθη του, σαν να λέμε "να απόψε ας φορέσω την μάσκα της μιζέριας, ας κλάψω λίγο να με δουν ότι δεν μπορώ μόνο να χαμογελώ σαν γελωτοποιός'' Ωστόσο και πάλι είναι δική σου δημιουργία, εγκεφαλική και ψυχική συνάμα. Θα μου πεις τώρα και τι να κάνω να μη νιώθω; να μην ξεσπάω; να μην γελάω; ΝΑΙ πρέπει να τα κάνεις όλα αυτά, όπως έλεγε και ένας παλιός φίλος αυτό είναι το αλατοπίπερο της ζωής η διαφορά είναι πως δεν υπάρχει αποκλειστική ευτυχία ή δυστυχία ούτε τύχη και κακοτυχία, είναι η οπτική γωνία που καθένας αντιμετωπίζει τα προσωπικά του προβλήματα, το ΜΟΝΙΜΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ είναι πως ψάχνοντας την χαρά και την λύπη δεν κοιτάμε γύρω μας, ίσως τα βρούμε σε κάποιο πρόσωπο, σε κάποιο λουλούδι, κοιτάμε το δέντρο και όχι το δάσος, παραγκωνίζουμε τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα όπως το να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στην δίκη μας πνευματική ανέλιξη και βομβαρδίζουμε το μικρό μας  μυαλουδάκι μόνο με την χαρά και την λύπη. Φίλε μου υπάρχει και η γαλήνη, η αδιαφορία, η ευφορία και άλλα πολλά. Ο κόσμος δεν είναι μαύρος ή άσπρος υπάρχει το γκρι, το κόκκινο, το πράσινο  και όλα τα χρώματα, το καθένα με τη δική του σημασία. Φτάνει με τον συναισθηματισμό, ειλικρινά δεν νιώθεις πως θες να αρχίζεις να τρέχεις να ξεφύγεις  από τον γυάλινο κόσμο των εύθραυστων συναισθημάτων;

https://www.youtube.com/watch?v=NUPQFYvfNpA (Active Member/ απάθεια)

(αφήγηση) 

 by: world prisoners