Σίγουρα, όλοι μας κάποια στιγμή, έχουμε ταξιδέψει, άλλοτε μικρές αποστάσεις, ακόμη και στην ίδια μας την πόλη, άλλοτε πάλι ταξίδια μακρινά, χιλιόμετρα και αποστάσεις πού ούτε τις φανταζόμασταν, αλλά και κάποιοι ονειρευόμασταν, ταξιδεύαμε με τις σκέψεις, σε τόπους μακρινούς, μαγικούς ή και όχι.
Βέβαια, ποιος μπορεί, να μην θυμάται, εκείνη την αγωνία της προετοιμασίας, οι βαλίτσες, τι θα πάρουμε, τι θα αφήσουμε, να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα, που τελικά ποτέ δεν ήμασταν πλήρως. Οι φωτογραφικές μηχανές, να αποτυπώσουμε κάθε στιγμή που θα ζήσουμε, εκείνο το τελευταίο χοροπήδημα στο κρεβάτι και μετά, κλειστά μάτια, για να κάνουμε ένα ταξίδι - αστραπή, σκεπτόμενοι, το τι μας περιμένει. Επιπλέον, εκείνο το ξαφνικό άνοιγμα των ματιών, για να ελέγξουμε μία τελευταία φορά, αν έχουμε εισιτήρια, διαβατήρια και φυσικά, για κάποιους το βιβλίο για την διάρκεια της αναμονής, παραμονής και για τον δρόμο της αναχώρησης που συνήθως μας προκαλεί μία γλυκιά νοσταλγία.
Από την άλλη πλευρά, η προετοιμασία και η αγωνία, δεν υπάρχει στα ταξίδια του μυαλού. Εκεί, τα δεδομένα αλλάζουν, δεν υπάρχουν φραγμοί, δεν χρειάζεται να θυμηθούμε ή να ξεχάσουμε κάποιο αντικείμενο, εκεί δημιουργούμε τις εικόνες μας, πλήρως ''εξοπλισμένες''. Αλλά, ξεκινάνε αυτές οι διαδρομές, με έναν τρόπο συναρπαστικό, συνήθως, επιλέγουμε, συνοδοιπόρους αγαπημένα πρόσωπα, ή τον ίδιο μας τον εαυτό. Φτιάχνουμε τους τόπους μόνοι μας, με κάστρα, δάσοι, λίθους, αυτοκράτορες και βασίλεια, πριγκίπισσες και νεράιδες, τους τυπικά ''καλούς και κακούς'' ήρωες, ζούμε το δικό μας παραμύθι με ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή. Επιπλέον, είναι και οι ήδη υπαρκτοί τόποι, που έχουμε ακούσει γι' αυτούς, από αφηγήσεις, έχουμε δει σε εικόνες, ή σε ταινίες. Σε εκείνα τα ταξίδια, περπατάμε σε δρόμους και στενά, με φίλους, γελάμε, συζητάμε, προσπαθούμε να γίνουμε ένα με αυτό που πλάθουμε στη φαντασία μας. Άλλες φορές πάλι, επιλέγουμε να κλαίμε, να έχουμε τον τραγικό ρόλο και όχι σπάνια πρωταγωνιστικό και εκεί που τελειώνει το ταξίδι να νιώθουμε μία απελευθέρωση, μία γαλήνη, αποκτήσαμε, βλέπεις, εμπειρίες.
Κάποτε, όντας έφηβη, έκανα και εγώ, ένα φανταστικό ταξίδι, πέραν των υπέροχων πραγματικών ταξιδιών που είχα ήδη κάνει,εκείνο όμως δεν ήταν κάτι σπουδαίο, ήταν απλά ένα ταξίδι σε μία σπάνια χώρα, με μία λίμνη, με υπέροχους κύκνους και γύρω απ' τη λίμνη, τριαντάφυλλα σε όλες τις αποχρώσεις, και ήταν τόσο κοντά με τα αστέρια, που νόμιζα προς στιγμήν, ότι μπορούσα να τα αγγίξω. Δεν έκανα διαδρομές, απλά καθόμουν εκεί, δυστυχώς δίχως φωτογραφική μηχανή, μόνο την μνήμη και τις σκέψεις μου. Υπήρχε, μάλιστα και ένα δέντρο, με τεράστια κλαδιά, που εκεί καθόταν μία άγνωστη μορφή και απλά τραγούδαγε γλυκά.
Ωστόσο, τα ταξίδια, όπως και τα όνειρα διαρκούν για λίγο, γι' αυτό να ταξιδεύετε και να ονειρεύεστε πολύ.
Αλήθεια, το δικό σας αγαπημένο ,ξεχωριστό ταξίδι, το έχετε ήδη ζήσει, το σχεδιάζετε ή ακόμη δεν ήρθε η στιγμή να το πραγματοποιήσετε;
BY: WORLD PRISONERS
Πολλά ταξίδια συνεχίζονται για πολύ καιρό ακόμα αφότου έχει σταματήσει η κίνηση στο χρόνο και στο χώρο.
